Wanneer je dan eindelijk eerlijk durft te vertellen dat je rijangst hebt, vallen menig monden open. Totaal niet de reactie waar je op hoopte, is precies wat je krijgt. Maar stiekem had je het wel verwacht. “Maar, autorijden is toch helemaal niet eng?”, “Ah joh, gewoon doen”, of “Nee, rijden kun je écht niet verleren, hoor”. Is waarschijnlijk herkenbaar voor jou. Als je ook rijangst hebt dan. 

En die kans zit erin als je dit artikel leest, want er zijn véél meer mensen die rijangst ervaren dan je denkt. Van 18 tot 50 jaar: in elke leeftijdscategorie kan ik wel minstens één persoon opnoemen die rijangst heeft. En ondanks dat er zoveel mensen last van hebben, is er heel wat kritiek op. Alsof het nog steeds een taboe is; iets om je voor te schamen. 

Open over rijangst

Nou, dat is nergens voor nodig als je het mij vraagt. Maar ik weet ook wel dat niet iedereen er zo over denkt. Ik heb vaak zat gehoord dat ik “volwassen moet worden” en “gewoon moet gaan rijden”. Maar laten we bij deze meteen even van de baan schuiven dat volwassen zijn en (niet durven) autorijden met elkaar te maken zou hebben. Er zijn genoeg redenen op te noemen waarom ik nog niet volwassen (genoeg) ben, maar rijangst is daar niet één van.

En als je zegt dat iemand “niet bang moet zijn” verdwijnt die angst heus niet meteen als sneeuw voor de zon. Was dat maar waar, haha! Dat is een beetje als tegen iemand zeggen dat ie z’n jas uit moet doen als ie het warm heeft, terwijl de jas al uit is. Dat gaat niet. 

Geef het de tijd

Als je rijangst hebt, dan wéét je dat je niet bang hoeft te zijn. Maar we kunnen het niet zomaar uitzetten. Je bent niet bang omdat je zegt dat je bang bent. Je bent bang omdat het ergens vandaan komt en dat zit vaak dieper dan het ‘gewoon’ eng vinden. De angst is opgebouwd over een bepaald tijdbestek en kan daardoor niet zomaar verdwijnen. Het heeft tijd nodig. 

Waarom iemand niet durft te rijden is dus ook voor iedereen anders. De een heeft – net als ik – lang niet gereden, de ander heeft het altijd al eng gevonden en weer een ander heeft misschien wel een ongeluk meegemaakt waardoor hij of zij getraumatiseerd is geraakt. Er zijn in ieder geval talloze redenen waarom iemand niet (meer) auto durft te rijden. 

Belangrijk is dus om na te gaan waar de angst vandaan komt, zodat het aangepakt kan worden. Praat erover met mensen waar je je goed bij voelt. Wees niet bang om hulp te zoeken. En schaam je niet wanneer je opnieuw een rijlesje (of meerdere) neemt. # been there, done that.

Laat schaamte varen

Het enige wat ik nog kan zeggen is dus: wees open over rijangst: praat erover met iemand waarbij dat goed voelt, laat je schaamte ervoor los, pak het ‘probleem’ aan op je eigen manier en je eigen tempo. Maar doe dat wel! (Als je dit zelf wil natuurlijk of je merkt dat het niet durven autorijden je belemmert in het dagelijks leven)

Uiteindelijk is de enige manier om van rijangst af te komen echt door weer te gaan rijden. En het maakt niet uit hoe snel of langzaam het proces bij je gaat. Of hoeveel hulp je erbij nodig hebt. Als je het maar wel weer op gaat pakken. Succes!


Meer lezen over rijangst:

Meer van mij zien?

Volg me op insta: @mathildaverwoerdt