De hele wereld is gek. Beugelbekkie zong het al in mijn kinderjaren en ik kan haar niet anders dan gelijk geven. Ik ben wat naïef van mezelf misschien, wordt vaker dan ik zou willen voor gek verklaard, maar ik beschouw mezelf nog lang niet zó gek als een groot deel van de mensheid tegenwoordig lijkt te zijn.
Vet weghalen bij je taille en in je billen stoppen? Klinkt dus als gekkenwerk, maar ga even naar Turkije en het is voor een prikkie zo gefixt, blijkt wel uit de docu van Ewout. Hoe die jonge meiden daarbij komen? Gezien, bij grote influencers die het ook hebben laten doen. En nu willen zij het ook. Waarom? Omdat het kan.
Influencers zijn allang niet meer zo onschuldig dat ze alleen bepalen welke kleding we dragen of waar we op vakantie gaan. Ze hebben invloed op welke politieke partij we gaan stemmen. Of we onszelf wel of niet laten vaccineren. En blijkbaar waar we onze billen groter kunnen laten maken.
Want waarom zou je accepteren dat jouw lichaam anders is – omdat jij nu eenmaal een prachtig uniek persoon bent – als je met het smijten van een pak geld ook grotere billen bij jezelf kan laten maken? De gevaarlijke risico’s die erbij komen kijken worden voor het gemak maar even over het hoofd gezien.
“Ik wil de puntjes op de i zetten”, zegt het meisje uit de docu die de operatie ondergaat.
Dat wil iedereen wel. Maar wat we vergeten, is als dat puntje eenmaal op de i staat, er weer een andere i klaar staat dat een puntje nodig heeft. En die daarna ook. Want als je die dikkere billen hebt en die dunnere taille, dan reikt je aandacht naar je borsten. Het eerste rimpeltje in je voorhoofd. Of de kipfiletjes onder je armen.
Begrijp me niet verkeerd: ik ben absoluut niet tegen botox. Als je iets niet kan accepteren of ergens diepongelukkig van wordt, vind ik het juist goed dat er de mogelijkheid is om er iets aan te doen. En plastic in je lichaam toelaten kan ook subtiel; het kan mooi zijn zónder dat je meteen met een eendenbek rondloopt. Maar dan alleen als je niet voor een dubbeltje op de eerste rang wil zitten, maar de volle pond betaalt bij een kliniek die te vertrouwen is.
Vroeger riep ik zelfs altijd dat als ik later geld had, ik mijn borsten zou laten vergroten. Ik vond dit al een steeds minder goed idee worden, maar toen ik de docu ‘Moordtieten’ zag dacht ik al helemaal: oh hell no. Dit kan niet goed zijn voor een mens. Nu wil ik – zolang het medisch niet nodig is – liever niet laten sleutelen aan mezelf.
Dat is de andere kant van de invloed die influencers hebben: ze kunnen je óók dingen laten zien en leren. Maar vaker spelen ze (al dan heus niet allemaal bewust) in op jouw onzekerheid. Alsof er wel iets aan jou gedaan mag worden: ‘voor jezelf, je verdient het’. Maar vergeet niet dat jij het zo hard verdient, omdat zij juist aan jóu verdienen.
En dat is echt niet nieuw: de hele beautyindustrie doet dit al decennialang. Onze onzekerheid en drang naar meer is groot en een wereld vol met krioelende rupsjes nooitgenoeg levert nu eenmaal bakken met geld op. Die rupsjes als marketeer dan maar niet meer voeden? Dát zou pas gekkenwerk zijn.
Iedereen weet dat er nog genoeg puntjes zijn die een i’tje zoeken om op te leunen. Niets is ooit af. Wij zijn nooit af. Een huis, een kunstwerk en zelfs deze tekst is nooit af. Er is altijd ruimte voor verbetering. Voor meer. Voor groter.
Maar het enige wat we eens flink zouden moeten vergroten, is onze portie tevredenheid. Onze zelfverzekerdheid. En oké, vooruit, de bak chips in de bioscoop die altijd al op is voor de film begint, mag ook wel wat groter voortaan.
Anders hebben we namelijk niet genoeg.
