Confessions of a twenty-something: Ik ben in mijn single era. Met frisse tegenzin verwelkom ik mezelf in de wereld van daten, rode vlaggen, volstromende dm's, (ontbrekende) diploma's in flirten, talking stages, gossip, ghosten (of nog erger: slow fading) en delulu's....

Confession of a twenty something: ik denk dat ik een kattenvrouwtje ga worden. Hoewel ik nog láng niet het niveau bereik van het stereotype 'crazy cat lady'-beeld (minimaal 8 katten, al 300 jaar vrijgezel en niet bepaald een goede selfcare eraan overgehouden), krijg...

Snikkend zet ze de pan met hutspot op tafel. "Sorry hoor jongens, het is even niet anders". Het eten ziet er hetzelfde uit als hetgeen wat door de tranen van haar neus drupt: snot. Uit medelijden voor de moeite werken we de natte hutspot zonder geklaag en als soep...

Als mijn neefje zei dat mijn nagellak mooi was, dan was het ook mooi. Als mijn nichtje zei dat ik iets geks aan had, had ik inderdaad wel eens betere kledingkeuzes gemaakt. Kinderen zijn filterloos eerlijk. Ongetwijfeld hard af en toe, maar iemand moet het soms...

Het is alweer een tijdje geleden, maar toch heb ik besloten om mijn blog weer op te pakken. Dingen van je afschrijven is immers heerlijk. En ik kan het allemaal voor mezelf houden, maar dat anderen zich erin herkennen geeft toch ook altijd wel een gevoel van...

So this is Christmas… and what have you done? An other year over… Even knipperen en wéér twaalf maanden GONE! Waar ook alweer gebleven? Elk jaareinde denk ik weer: wat heb ik nu eigenlijk gedaan dit jaar? HELEMAAL NIETS! Klinkt het al meteen in m’n hoofd. Spoiler: is...

WAT?! Ik proestte mijn drinken bijna uit bij het lezen van het berichtje dat binnenkwam op mijn telefoon. Al een tijdje was ik aan het appen met een tindermatch en een ontmoeting in real life stond op de planning. De date kwam steeds dichterbij, toen hij toch voelde...

De hele wereld is gek. Beugelbekkie zong het al in mijn kinderjaren en ik kan haar niet anders dan gelijk geven. Ik ben wat naïef van mezelf misschien, wordt vaker dan ik zou willen voor gek verklaard, maar ik beschouw mezelf nog lang niet zó gek als een groot deel...

Het is groen. Het knippert. En het is geen stoplicht, maar mijn telefoonscherm. Wat the f*ck? Zomaar ineens. 'Vast een fase', denk ik. Maar nee. Mijn telefoonscherm is gecrasht. Balen. Maar dat sprak ik iets minder net uit. Het eerste wat mijn vriend doet is zijn...